Cntented Wi Little And Cantie Wi Mair

    tented wi' little and tie wi' mair

    tune—“lumps o' puddin'.”

    tented wi' little, and tie wi' mair,

    whene'er i father wi' sorrow and care,

    i gie them a skelp as they're creeping alang,

    wi' a cog o' gude swats and an auld scottish sang.

    chorus—tented wi' little, c.

    i whiles claw the elbow o' troublesome thought;

    but man is a soger, and life is a faught;

    my mirth and gude humour are  in my pouch,

    and my freedom's my lairdship nae monarch dare touch.

    tented wi' little, c.

    a townmond o' trouble, should that be may fa',

    a night o' gude fellowship sowthers it a':

    when at the blythe end o' our jour last,

    wha the deil ever thinks o' the road he has past?

    tented wi' little, c.

    blind ce, let her snapper and stoyte on her way;

    be't to me, be't frae me, e'ehe jade gae:

    e ease, or e travail, e pleasure or pain,

    my warst word is: “wele, and wele again!”

    tented wi' little, c.