Dunan Davisn

    dun davison

    there was a lass, they ca'd her meg,

    and she held o'er the moors to spin;

    there was a lad that follow'd her,

    they ca'd him dun davison.

    the moor was dreigh, and meg was skeigh,

    her favour dun could na win;

    for wi' the rock she wad him knock,

    and aye she shook the temper-pin.

    as o'er the moor they lightly foor,

    a burn was clear, a glen was green,

    upon the banks they eas'd their shanks,

    and aye she set the wheel between:

    but dun swoor a haly aith,

    that meg should be a bride the morn;

    theook up her spinning-graith,

    and flang them a' out o'er the burn.

    we will big a wee, wee house,

    and we will live like king and queen;

    sae blythe and merry's we will be,

    whe by the wheel at e'en.

    a man may drink, and no be drunk;

    a man may fight, and no be slain;

    a man may kiss a bonie lass,

    and aye be wele back again!